De stem
In mijn verbeelding ben ik binnen gehoorsafstand van de bovenstaande opa die twee kleinzoons voorleest. De lage, warme en toch kleurrijke, maar ietwat krakerige stem van opa vermengt zich met de hogere, zachte, nieuwsgierige en opgetogen stemmen van zijn twee kleinzoons. Ik word er blij van!
Er zijn er die er hun vak van hebben gemaakt: de klankkleur van je stem herkennen en beïnvloeden. Je stem vertegenwoordigt een waaier aan tonen die samen de klankkleur vertegenwoordigen van wie je bent, hoe het met je is. Je stemming klinkt erin door: blij, boos, bang, verdrietig, somber. Onze stem is wat dat betreft het orkest van de ziel. Dat orkest speelt niet altijd hetzelfde repertoire.
Hoe is het met jouw stem? Wat kleurt die met name? Ontbreken er ‘partijen’ in het orkest van jouw stem? Hoe ziet dat orkest eruit? Wat maakt dat de laatste tijd bepaalde partijen zijn verstomd en andere luider klinken dan ooit? Welkom om daarover eens in gesprek te gaan.
Vandaag breng ik mijn politieke stem uit. Mijn bijdrage aan onze nationale roep. De roep om… ja, waar verlang ik naar? Verlangen. Als iets de kleur van mijn stem mag bepalen, is dat het wel.
Johannes – verbannen op het eiland Patmos – hoorde een stem. Een blik op de toekomst, over hoe die eens voor hem zal zijn. Ik twijfel er niet aan dat die Stem samenvloeide met zijn zielsverlangen. Johannes schrijft erover “En ik hoorde een luide stem uit de hemel: zie, de Tabernakel van God is bij de mensen, en Hij zal bij hen wonen, en zij zullen Zijn volk zijn, en God Zelf zal bij hen zijn en hun God zijn.” (Openbaring 21:3)
Wat een diepe, onbeschrijfelijk wonderschone, kleurrijke en zielsvervullende klanken zijn dát.
