Naast de nodige sensatie bezorgde het velen een onbehagelijk gevoel. Eigenlijk ongeacht vanuit welk perspectief of wereldbeeld je de beelden bekeek.
Ik doel op de beelden van de confrontaties tussen macht en tegenmacht in de tweede kamer vorige week. En niet minder, de confrontaties tussen verslaggevers en kerkgangers in de week ervoor. Beelden die de vraag oproepen waarover dit nu écht gaat.
Een vraag waaraan menig journalistiek artikel is gewijd. En misschien wel dé vraag bij elk type conflict: waarover gaat dit nu écht?
Wat mij betreft bewijzen deze beelden hoe waardevol het is ‘leesbaar’ te zijn. Dan kan een beginnend conflict zich ontwikkelen tot een waardevolle ontmoeting. Zowel tussen de partijen op het scherm als tussen hen en kijker thuis.
Het risico bij een onverwachte confrontatie is dat je onbedoeld een houding aanneemt die zich tegen je keert: te open, te gesloten of te aanvallend. Daarmee ben je voor de ander een ‘open boek’. Je hoeft echter geen ‘open boek’ te zijn om toch leesbaar te zijn. Teveel van jezelf prijsgeven is – zeker in onveilige settingen als een journalistieke of politieke confrontatie – gelijk aan je hoofd door de spreekwoordelijke schandpaal steken.
‘Leesbaar zijn’ is een zelfbewustere variant. Een variant waarbij je wijzer, concreter en doeltreffender communiceert. Waarbij zelfrespect en respect voor de ander niet tegen elkaar worden uitgespeeld.
Daarbij passen vragen als: wat leest de ander in mij? In wat ik zeg en doe en uitstraal. Komt dat overeen met wie ik ben, wil zijn en wat ik wil communiceren?
Je kunt nooit niet communiceren. Innerlijk niet: er zijn voortdurend gedachten en emoties die ons bewust of minder bewust bezig houden. En uiterlijk evenzo. Non-verbaal communiceer je sowieso.
Ben je daarin leesbaar? Voor jezelf en voor de ander? Welke boodschap communiceer jij?
Daarover gaat ook de uitspraak van Paulus in zijn brief aan de christelijke gemeente van Korinthe waarin hij hen spiegelt door aan te geven dat zij een leesbare brief van Christus zijn (2 Korinthe 3:3).
Hoe is dat bij jou? Welke boodschap communiceer jij als ‘letter’ van die brief? Met welk ‘handschrift’ wordt die geschreven? Ervaar je daarin ongemak? Ik praat er graag met je over door.
