In de zomer oogde hij groen en fris. Toen werd het herfst. Hij verloor zijn blad en zijn krachtige uitstraling.
En nu staat hij kaaltjes te staan. Uitgewerkt. Zo gaat hij de stille koude winter in, deze boom. De periode waarin ogenschijnlijk niets gebeurt. Het alleen maar minder lijkt te worden.
Misschien was jij ook hard aan het werk. Je groeide en je carrière bewoog mee. Maar de spreekwoordelijke herfst brak aan. Je reserves begonnen op te raken.
Het gaat niet meer zoals je wilt. Maar stoppen met werken.. Wat kan dat moeilijk zijn!
Ik doel nu vooral op het spreekwoordelijke werken. Het innerlijke ‘werken’. De krampachtigheid in plaats van de ontspannenheid. Dat soort werken is uiteindelijk zenuwslopend. Waarom dan tóch blijven ‘werken’?
Omdat het nóg enger is niet te werken. Althans, dat is de diepgewortelde innerlijke overtuiging. Omdat dát werken een overlevingsstrategie is.
Het ontstond toen je ooit begon te geloven dat je moet werken. Dat je anderen een genoegen moet doen, je best moet doen, haast moet maken, sterk moet zijn of perfect moet zijn. Om… goed genoeg te zijn.
Wat is dat hard ‘werken’.
Wellicht breekt of brak er voor jou ook een spreekwoordelijke winter aan.
Stille tijd. Tijd voor diepgang. Een periode waarin ogenschijnlijk niets gebeurt. Maar in het verborgene des te meer. Het is tijd voor resetten, heling, rust en rijping. Voorbereiding op de komende lente.
Op zowel het sociaal emotionele als het geestelijke vlak geldt wat dat betreft: het proces van stoppen met werken is spannender dan het daadwerkelijk uitgewerkt zíjn.
Op het dieptepunt ontstaat ruimte voor de ‘lente’ van groei en nieuw (geloofs)vertrouwen (Romeinen 4:5).
Bevind je je ergens in de ‘winter’ zoals ik die hier beschrijf? Ik maak graag tijd voor je!
#staanopderots #christelijkemannen #bijbelsleven #stilletijd
